Yeni Koronavirüs Hastalığı (COVID-19) salgını yalnızca bir sağlık sorunu olmaktan çıkmış olup, toplumsal hayatımız üzerinde etkiler oluşturmaya başlamıştır. COVID-19 ile mücadelenin merkezinde, bakım ve müdahale çabaları ile sağlık personeli ve evde bakım sağlayanlar dikkate alındığında ağırlıklı olarak kadınlar bulunmaktadır. Ev içinde gerçekleştirilen temizlik, yemek, çamaşır, alışveriş, evin idaresi gibi işlerin yanı sıra, duygusal emek ve bakım emeği de karşılıksız kadın emeği bağlamında değerlendirilebilen kavramsallaştırmalardır. Pandemi süreci boyunca kadının verdiği karşılıksız bakım emeği giderek artmaktadır. Covid-19 pandemisi, toplumsal cinsiyet ayrımcılığının önlenmesine yönelik son yıllarda elde edilen sınırlı kazanımların kaybedilmesine ve cinsiyetler arası eşitsizliğin artış göstermesine neden olabilecek problemlerin ortaya çıkmasına da böylece zemin hazırlamıştır. Dünya Sağlık Örgütü, salgın süresince özellikle kısıtlamaların yoğun yaşandığı çoğu ülkede kız çocuklarına ve kadınlara uygulanan psikolojik ve fiziksel şiddetin artmış olduğu bildirmektedir. COVİD-19 pandemisi süreci cinsiyetler arası farklılıklar göstermektedir. DSÖ ve Çin’in ortak yayımladığı raporda Çin’de COVID-19’a bağlı kaba ölüm oranının %3.8 olduğu, kadınlarda %2.8 olan ölüm oranının erkeklerde %4.8 olduğu belirtilmiştir. Bulaşması durumunda ve hastalığın seyri açısından kadınlar erkeklere göre daha avantajlı olsa da, salgının yarattığı etkiler göz önüne alındığında dezavantajlı durumda olanlar kadınlardır. Birleşmiş Milletler (BM) insan hakları uzmanları COVID-19 krizinin çözümünün sadece sağlık ile ilişkili bir problem olmadığını, sorunun insan hakları açısından ele alınması gerektiğini belirtmektedir. Bu derlemede COVID-19 pandemisinde toplumsal cinsiyet eşitliği ele alınacaktır.
Anahtar Kelimeler: Covid 19, Kadın, Psikoloji, Ekonomi, Toplumsal cinsiyet
|
