Erken çocukluk dönemi çocukların kişiliğinin şekillenmesinde en önemli dönemdir. Bu süreçte onların hayatı boyunca etkili olacak özelliklerinin temeli oluşur. Çocuğun bu döneminde gerekli gelişmenin sağlanamaması kalıcı olumsuz etkilere neden olabilir, 6 yaşına kadar büyüdüğü ortam ve geçirdiği hastalıklara bağlı olarak farklılık gösterir.
Bu çalışmanın amacı: 3-6 yaşındaki Akut lenfoblastik lösemi tanısı alan çocukların yaşadığı güçlükleri, sosyalleşme sürecinde onları destekleyen araçları araştırmaktır ve bu hastalığın onların sosyal gelişimine olumsuz etkileri konusunda farkındalık yaratmaktır. Ayrıca, Trabzon’da hastanede yatan lösemili çocukların sosyal gelişimi hakkında bilgi almaktır.
Yöntem olarak araştırmada literatür taraması yapılmıştır, gözlem yapılmış ve mevcut durum analiz edilmiştir. Çocukların sosyal gelişimin de ki eksiklikleri ve ailenin ne kadar bilinçli olduğunu tespit etmek için aileler ile anket yapılmıştır.
Trabzon`da lösemili hasta çocuklar Farabi devlet hastanesinde tedavi görmektedir. Çocukların sosyal becerilerini destekleyici araçların yeterli olmadığı tespit edilmiştir.
Akut Lenfoblastik lösemi hastalığı 2-5 yaş arası çocuklarda görülmektedir ve tedavi süreci çok uzun zaman aldığından çocuklar bu dönemi hastane de geçirmektedir. Enfeksiyona yakalanma korkusuyla toplumdan tecrit olmak zorunda kalırlar, bu da sosyal gelişimlerini olumsuz etkiler, topluma uyum becerilerinden yoksun kalırlar. İyileştiklerinde de toplumda sosyal uyumu sağlamakta zorluk yaşamaktadırlar.
İhtiyaç duydukları desteği verebilmek, onlarla arkadaş olup güvenlerini kazanıp dış dünya ile bağlarını güçlendirmek ve insanlardan soyutlanmalarına engel olabilmek için hastanelerde için de çocuk gelişimcinin bulunduğu, çocuklara özel zaman ayrılan bir oyun odasının çocuklar için yararlı olabileceği kanaatindeyiz.
Anahtar Kelimeler: lösemili çocuklar, sosyal gelişim, destek
|
