Bu dünyada savaş ve silahlı çatışmalarda çoğunlukla kadınlar, statüleri, cinsiyetleri, dinleri ya da etnik kökenleri nedeniyle cinsel şiddete uğramaktadırlar. 31 Aralık 2000 yılında 1325 Sayılı Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi Kararı ile kadına yönelik şiddetin ilk kez savaş suçu sayılması, son yüzyılda Yugoslavya ve Ruanda’da yaşanan kadına yönelik cinsel şiddet olaylarına dayanmaktadır. Ne yazık ki, konseyin kadınların korunması konusunda üye devletlere sorumluluk yüklemesine rağmen, kadınlara yönelik cinsel şiddet günümüze kadar süregelen savaş ve çatışmalarda halen devam etmektedir. Dolayısıyla, hem savaş şiddetine, hem de diğer şiddet türlerine maruz kalan kadınların haklarını savunmak, yaralarını sarmak, onları korumak ve topluma yeniden kazandırmak için toplumsal cinsiyet temelli bir bakış açısı geliştirmek insanlığın görevidir. Bu çalışmanın amacı cinsel şiddetin bir savaş silahı olarak kullanılmasını durdurmaya yönelik çabalarından dolayı 2018 Nobel Barış Ödülünü alan insan hakları savunucusu Birleşmiş Milletler (BM) İyi Niyet Elçisi Nadia Murad’ın yazmış olduğu Son Kız: Esaretimin Hikâyesi ve İŞİD’le Mücadelem adlı eseri inceleyip, yaşadıklarını tüm gerçekliği ile yansıtmaktır. Kitapta, bu genç kadının maruz kaldığı zulüm, zorunlu göç ve kadın ticaretine rağmen, gösterdiği direniş ve özgürlüğe kaçış hikâyesi, onu sonsuz ıstırap ve kölelikten kurtaracak kararlı bir bilincin eylemi ışığında en ince ayrıntıları ile yansıtılarak kadın olmasından dolayı yaşadığı aşağılanma çarpıcı gerçekler ile onun ağzından gözler önüne serilmektedir.
Anahtar Kelimeler: Kadın, Şiddet, Nadia Murad, Zorunlu Göç, İstismar
|
