Doðum sonu dönem, ebeveynlerin bebek bakýmý vermek, bebekle iletiþim kurmak, yeni rolleri öðrenmek, bebekle ilgili problemlerle baþ etmek gibi süreçleri yaþamasýyla birlikte ailede fiziksel, sosyal ve duygusal deðiþimlerin meydana geldiði geliþimsel bir kriz dönemidir. Bu dönemde ebeveynler depresyon, anksiyete, stres gibi önemli duygusal sorunlar yaþamakta, bu sorunlar anne bebek etkileþimini, çocuk geliþimini ve evlilik iliþkisini olumsuz yönde etkileyebilmektedir. Annelerin doðum sonu dönemde en sýk yaþadýðý ruhsal sorun olan doðum sonrasý hüzün, “annelik hüznü, lohusalýk hüznü ya da bebek hüznü” olarak adlandýrýlan ruhsal bir bunalým halidir. Doðum sonrasý hüzün, doðumdan sonraki ilk günlerde baþlayýp yaklaþýk iki hafta sürmektedir. Belirtileri annede kýsa aðlama nöbetleri, depresif/üzgün/sinirli ruh hali, iþtahsýzlýk, uykusuzluk, kararsýzlýk, yorgunluk, dikkatini odaklaþtýrma güçlüðü ve bebeðin bakýmý konusunda endiþeli hissetmesidir. Doðum sonrasý hüzün iyi bir sosyal/psikolojik destekle iyileþmektedir. Ancak belirtilerin iki haftadan uzun sürmesi ve depresif belirtilerin þiddetli olmasý durumunda postpartum depresyon ortaya çýkmaktadýr. Doðum sonrasý yaþanan duygusal sorunlarý gidermede eþ, aile, arkadaþlar ve saðlýk profesyonellerinden (hekim, ebe, hemþire) yeterli destek almak büyük önem taþýmaktadýr. Ayrýca, hemþire/ebeler tarafýndan gebelik/lohusalýk süresince verilecek olan, gebelikle ilgili sosyal/duygusal sorunlar, destekleyici beceriler, etkin sorun çözme, stres yönetimi, anneliðe uyum, destek sistemlerinin geliþtirilmesi ve kiþilerarasý çatýþmalarýn çözümü, konularýndaki eðitimlerin de yaþanan ruhsal sorunlarýn azaltýlmasýnda önemi oldukça fazladýr.
Anahtar Kelimeler: Anne saðlýðý, Doðum sonrasý dönem, Doðum sonrasý hüzün, Ebelik, Hemþirelik
|
