Karar verme, var olan ihtiyacýn karþýlanmasý için en uygun görülen seçeneðe yönelme davranýþýdýr (Güçray, 2001). Hayatýn her alanýnda önemli olan bilinçli karar verme süreci, romantik iliþkilerde de iliþkinin seyri açýsýndan yüksek önem arz etmektedir. Bu çalýþmanýn amacý üniversite öðrencilerinin iliþkide karar verme becerilerini bazý ailesel ve iliþki bazlý deðiþkenler açýsýndan incelemektir.
Araþtýrmanýn örneklemini farklý bölümlerin lisans ve lisansüstü programlarýnda öðrenim gören 427 üniversite öðrencisi oluþturmaktadýr. Çalýþmanýn verileri kiþisel bilgi formu ve Ýliþkide Karar Verme Ölçeði (Tosun, Yazýcý ve Altun, 2017) ile elde edilmiþtir. Veriler tanýmlayýcý istatistik teknikleri, baðýmsýz t testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Kruskal Wallis teknikleri ile analiz edilmiþtir. Analiz sonucunda ilk olarak bireylerin iliþkide karar verme becerilerinin cinsiyete (t=.24, p>.05), eðitim düzeyine (t=-.58, p>.05) ve iliþki türüne (t=-1.84, p>.05) göre deðiþmediði gözlenirken; þu an bir iliþkiye sahip olanlarýn (t=6.59, p<.01) ve hayatlarýnýn herhangi bir döneminde iliþki deneyimi (t=3.46, p<.01) olanlarýn olmayanlara göre daha yüksek puanlar aldýðý ve farkýn istatistiksel olarak anlamlý olduðu belirlenmiþtir. Ailesel faktörler göz önüne alýndýðýnda ise ilk çocuklarýn iliþkide karar verme puanlarýnýn diðerlerinden anlamlý düzeyde daha düþük olduðu belirlenirken (F(3,415)=3.40, p<.05); puanlarýn kardeþ sayýsýna (H=4.61, sd=4, p>.05), anne (F(3,421)=1.86, p>.05) ve baba (F(3,420)=.27, p>.05) eðitim düzeyine, algýlanan ebeveynlik tutumlarýna [anne (F(3,417)=.53, p>.05), baba (F(3,418)=1.38, p>.05)], gelire (F(2,420)=.56, p>.05) ve aile içi þiddet geçmiþine (t=1.60, p>.05) baðlý olarak farklýlaþmadýðý gözlenmiþtir. Bulgular literatür ýþýðýnda tartýþýlmýþ ve sonuçlara dayalý olarak öneriler getirilmiþtir.
Anahtar Kelimeler: Ýliþkide Karar Verme, Romantik Ýliþki, Aile
|
