Keywords:

Amaç: Çalışmamızda plasenta ayırma metodu ve uterus insizyonu onarım bölgesinin enfeksiyon morbiditesi, operatif kan kaybı ve operasyon süresi üzerine etkisi incelendi. Metod: Eylül 2020-Aralık 2020 tarihleri arasında üçüncü basamak hastanemizin doğum kliniğine kabul edilen 160 hasta arasında çalışmaya uygun olduğu kabul edilen 150 hasta ile randomize kontrollü bir çalışma yürüttük. Çalışmamızda hasta popülasyonunu dört gruba ayırdık. Bu dört grup, plasentayı elle ve spontan traksiyonla ayırdığımız hastalar arasından, uterus insizyonunun batın içerisinde ve batın dışında onarımının karşılaştırılmasıyla oluşturuldu. Bulgular: Grup 1'de 339 mL, Grup 2'de 237 mL, Grup 3'te 470 mL ve Grup 4'te 490 mL kanama miktarı farkı bulundu (p<0.0001). Ortalama ameliyat süresi Grup 1'de 30,8±5,5 dk, Grup 2'de 30,7±4,4 dk, Grup 3'te 38,5±6,9 dk, Grup 4’te 43.9±8,1 dakikaydı (p<0,0001). Hastaların postpartum 1. gününde yapılan fundus muayenelerinde, uterus hassasiyetinin gruplar arası dağılımı incelendiğinde anlamlı farklılık görüldü (p<0.0001). Postoperatif dönemde Grup 2 (%33.3±4.1) ile Grup 4 (%30.3±4.3) arasında hematokrit değerlerinde anlamlı (p<0.0211) fark ortaya çıktı. Tüm gruplar birbirleri ile karşılaştırıldığında Grup 1 ile Grup 4 arasında hastanede kalış süresi açısından anlamlı fark vardı (p<0,0038). Endometrit oluşumuna katkıda bulunan faktörler arasında, maternal vücut ağırlığı (p<0.053), ileri gebelik haftası (p<0.004), uzamış ameliyat süresi (p<0.009) ve mekonyumun varlığı belirleyici oldu. Sonuçlar: Plasentanın manuel olarak çıkarılması, istatistiksel ve klinik olarak daha fazla operatif kan kaybı, operatif işlem süresi, artmış uterin hassasiyet ve hastanede kalış süresine neden olmaktadır. Postoperatif endometriti ise yalnızca klinik olarak artıran etkisi vardır. Uterus onarım bölgesinin postoperatif endometrit, operatif kan kaybı ve operasyon süresi üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir etkisi bulunmamaktadır.

Anahtar Kelimeler: sezaryen doğum, kan kaybı, endometrit