BİLDİRİLER

BİLDİRİ DETAY

Halime DAĞTEKİN, Nejla CANBULAT ŞAHİNER
HEMŞİRELİK 3. SINIF ÖĞRENCİLERİNİN KLİNİK UYGULAMAYA YÖNELİK RAHATLIK VE ENDİŞE DURUMLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ
 
Amaç: Bu çalışma hemşirelik 3. sınıf öğrencilerinin klinik uygulamaya yönelik rahatlık ve endişe durumlarının belirlenmesi amacıyla planlandı. Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu çalışma Karaman İlindeki bir üniversitenin Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik bölümünde öğrenim gören 3. Sınıf öğrencileriyle yürütüldü. Hemşirelik bölümü 3. sınıfında öğrenim gören 78 öğrenci araştırma kapsamına alındı. Öğrencilere literatür doğrultusunda hazırlanan anket formu ve ‘Pediatri Hemşireliği Öğrencileri Klinik Rahatlık ve Endişe Değerlendirme Ölçeği’ uygulandı. Elde edilen veriler SPSS11 programında sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, en küçük, en büyük değerler gibi tanımlayıcı istatistikler, t testi ve Mann Whitney U testi ile değerlendirildi. Bulgular: Öğrencilerin yaş ortalamasının 12,47±1,51 (min:20, maks:27) olduğu, %78,2’sinin kız, %65,4’ünün hemşirelik mesleğine isteyerek geldiği, %80,8’inin okuduğu bölümden memnun olduğu, %53,8’inin klinik uygulamadan korktuğu, %32,1’inin daha önce uygulamada olumsuz deneyim yaşadığı, %92,3’ünün çocukları sevdiği, %47,4’ünün çocuk kliniklerinde çalışmayı istediği belirlendi. Öğrencilerin %83,3’ü çocuk dersi ile ilgili yeterli bilgi aldıklarını ifade etti. Öğrencilerin Pediatri Hemşireliği Öğrencileri Klinik Rahatlık ve Endişe Değerlendirme Aracından aldıkları puan ortalamaları; rahatlık boyutunda, 14,03±2,06 (min:5, maks: 20), endişe boyutunda; 10,79±3,20 (min:5, maks: 20) idi. Öğrencilerin daha önce uygulamaya ilişkin olumsuz deneyime sahip olma, çocukları sevme durumu ve çocuk kliniklerinde çalışmayı isteme durumu ile Pediatri Hemşireliği Öğrencileri Klinik Rahatlık ve Endişe Değerlendirme Ölçeği alınan puanlar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı (p>0,05). Kızların rahatlık alt boyutundan erkeklere oranlara daha yüksek puan ortalamasına sahip olduğu ve farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu (p<0,05), uygulamaya ilişkin korku yaşayanların endişe alt boyutundan daha düşük puan aldıkları ve farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu (p<0,05) belirlendi. Sonuç: Öğrencilerin klinik uygulamaya yönelik rahatlık ve endişe düzeylerinin cinsiyetten etkilendiği, klinik uygulama korkusu yaşayanların endişe alt boyutundan daha düşük puan aldıkları, daha önce olumsuz deneyim yaşama, çocukları sevme ya da çocuk kliniklerinde çalışmayı isteme durumları ile ölçekten alınan puanlar arasında fark olmadığı sonucuna varıldı.

Anahtar Kelimeler: Pediatri Hemşireliği Öğrencileri, Klinik Uygulama, Klinik Rahatlık ve Endişe Değerlendirme Ölçeği, Çocuk, PHÖKRED.



 


Keywords: